6 June 2020
--------------- English version below, please scroll down ----------------
Voorbeeld van een recente uitwisseling
dikgedrukt = tekst die Johanna voorafgaand aan de sessie ingeeft; het vormt het kader van de sessie
schuingedrukt, met initiaal = iemands vraag of opmerking
normaal font, indent = informatie uit de Akasha
30 mei 2020
Deze ochtend vond ik een mail van R in mijn inbox met de volgende vraag:
R: Ik kijk bijna nooit het nieuws maar soms hoor ik wel over iets waardoor ik word getriggered, zoals nu met het gebeuren met die donkere man die werd aangehouden in Amerika door blanke agenten en daarbij overleed. Dit soort dingen raken me dan zo erg, de oneerlijkheid, de onwetendheid, het maakt me verdrietig. Voor die man maar ook voor die agent (die zo afgescheiden is van eenheid) en gewoon dat dit soort dingen gebeuren.
R: Hoe kan ik hier het beste in staan? En waarom gebeuren dit soort dingen?
We halen hier nog even de laatste alinea van (Johanna’s Akasha sessie van) gisteren aan, want een inschatting zoals je hier beschrijft is niet anders dan een intuïtieve ingeving waar het toen om ging.
“Wanneer een intuïtieve ingeving je niet blij maakt, is het een teken dat er een filter actief is. Wees dankbaar dat je merkt dat er een filter aan het werk is die nu aan de beurt is om losgelaten te worden, zelfs al weet je niet precies over welke filter het gaat. Laat hem los: je vergeeft, je doet h’oponopono, The Work – wat er ook maar voor zorgt dat je loskomt van de interpretatie van de schepping door de filter. Het feit dat de intuïtieve ingeving gebeurde, is een teken dat er loslaat-werk aan de winkel is.”
Een paar dingetjes kunnen je hierbij helpen.
Er bestaan geen willekeurige gebeurtenissen. Het feit dat je van een donderslag bij heldere hemel schrikt, heeft te maken met een beperkte inname van gegevens. Een meteoroloog die naar de dynamiek zou kijken, had de klap heus wel zien aankomen. Met andere woorden, alle dingen die gebeuren op het niveau van het canvas 1 slaan ergens op, in de zin dat ze voortkomen uit dingen die ertoe leidden. Dat maakt een gebeurtenis niet meteen een positieve gebeurtenis voor de betrokkenen, maar feit is, dat het niet willekeurig is gebeurd.
Elke gebeurtenis op het niveau van het canvas, wat er ook aan vooraf moge zijn gegaan, is een deur naar licht. Per definitie. De vraag waar het om draait, is: Waar kijk je naar? En die vraag heeft te maken met: Wat wil je zien? Wat vind je belangrijk? Ben je in staat en bereid aannames even te laten voor wat ze zijn en op zoek te gaan naar het licht in de situatie? Zo ja, maak dan een omslag in wat je in je opneemt, wat je uitzendt, waar je mee aan de gang gaat. De vrede en de vreugde die je in je draagt, staan te popelen om je wereld weldadig te overspoelen.
Elke gebeurtenis herbergt honderd waarheden en tegelijk maar één.
Die honderd waarheden zijn de inschattingen die elk van de betrokkenen en de vele meekijkers erover maken. Soms vallen die samen, en dan wordt het een nieuwsbericht. Maar al die inschattingen zijn in principe verhalen; het is wat een mens zichzelf en anderen erover vertelt, en wel op zo overtuigende wijze, dat er geloof aan wordt gehecht. Dat geloof vormt vervolgens de filter waardoor deze gebeurtenis in gedachten telkens opnieuw herhaald wordt. Het gaat een eigen leven leiden en filtert daarna ook weer nieuwe gebeurtenissen. Dat is de canvas-lus waarover we al eerder hebben gesproken.
De ene waarheid die elke gebeurtenis herbergt is de uitnodiging om het licht te zien en jouw eigen licht ermee te verbinden. Die ene waarheid blijft onzichtbaar zolang de andere ‘waarheden’ voorrang krijgen. Pas als hun greep begint los te komen, pas als de filters verdunnen en wegvallen, kan het licht beginnen door te dringen in je ervaring.
Zoals je ziet zijn deze drie dingen eigenlijk allemaal hetzelfde: alles is een uitnodiging van het licht aan jou om je innerlijk licht te delen. Alle schaduwen die je meent te zien, leiden enkel af van die ene opdracht die elke gebeurtenis in zich draagt. Aandacht geven aan de schaduwen die je meent te zien, betekent onherroepelijk een versterking van de filters die actief zijn, en daarmee een verdieping van het verhaal.
Geen enkele canvas-gebeurtenis is objectief zus of zo. De enigen die met recht iets zouden kunnen zeggen over wat een gebeurtenis als die je beschrijft, betekent, zijn de direct betrokkenen. En dan kunnen zij ook alleen nog maar iets zeggen over wat het met hen persoonlijk deed. Elke andere bewering is in principe inlegkunde, een persoonlijk verhaal. Persoonlijke verhalen kunnen door de intensiteit waarmee ze worden geponeerd, heel overtuigend overkomen, alsof ze de enige echte waarheid zijn: onrecht, wreedheid, naïviteit, onwetendheid, enzovoorts.
Er is maar een waarheid en die schuilt achter alle verschijningsvormen: het licht dat je uitnodigt licht te zijn.
Joh: Dank u.
De volgende dag
L deelt de volgende reactie met het verzoek het aan de Akasha voor te leggen; de Akasha reageert tussen haar regels door:
L: ik wil graag reageren op het antwoord van de Akasha aan R, en dit voorleggen aan de Akasha.
Het is me duidelijk dat het verhalen zijn die mij (net als R) van mijn stuk kunnen brengen in een nieuwsbericht als die R aanhaalde. Maar waarom eigenlijk? Dat kan alleen maar omdat ik er geloof aan hecht. Anders zou ik het wegwuiven.
Misschien niet bewust ‘geloof aan hecht’, maar je neemt het voor lief, je aanvaardt het zoals het je wordt voorgeschoteld. En waarom gebeurt dat? Omdat er ergens in je iets mee rinkelt. En dat mee rinkelen wil zeggen dat er een mentaal patroon aanwezig is dat zijn sluier werpt over hoe je de schepping ontvangt.
L: Het klopt dat ik steeds weer denk dat het erg is om dood te gaan...maar als ik me dat bewust realiseer, valt dat gevoel weg en weet ik dat dood gaan een stap in onze ontwikkeling is, een bijzondere stap.
De ACIM 2 les van vandaag, 152, zegt over doodgaan en andere gebeurtenissen die je meemaakt:
“Niemand kan verlies lijden als het niet zijn eigen beslissing is. Niemand kan pijn lijden als die toestand niet zijn keuze is. Niemand kan treuren, angst hebben of denken dat hij ziek is als dit niet de uitkomsten zijn die hij wil. En niemand gaat dood zonder zijn eigen instemming. Er gebeurt niets behalve dat wat jouw wil vertegenwoordigt, en niets dat je kiest, wordt weggelaten. Hier is je wereld, volledig in alle details. Hier is haar hele werkelijkheid voor jou. En verlossing is alleen maar hier.”
Over dood en doodgaan, verwijzen we naar wat we hierover eerder hebben doorgegeven in de serie onderwerpen behorend bij de ACIM lessen: What Is Death? (zie www.asktheakasha.com )
L: Het klopt ook dat ik steeds weer denk dat wij elkaar iets aan kunnen doen....maar als ik me dat bewust realiseer, bedenk ik dat dat zomaar, los van het 'slachtoffer', niet mogelijk is. Ook bedenk ik dan dat schuld daardoor niet bestaat. En dat we allemaal met onze belevenissen en onze verhalen zoeken naar de volgende stap in onze 'zoektocht' naar liefde.
Schuld is dan wel weer iets waarvan je moet zeggen: You can’t get there from here. Net zoals bij noties als zonde, ziekte, het kwade, enzovoorts. Om die dingen los te kunnen laten moet je soms tussenstappen zetten. En dat is de ‘zoektocht’ waarover je schrijft.
L: Dus in dat verhaal uit het nieuws: de man die doodgaat neemt de volgende stap in zijn ontwikkeling, de man die doodt helpt hem daarbij en is tegelijk zichzelf een ervaring aan het geven die hem weer verder helpt in zijn ontwikkeling.
Ja, dat is het in een notendop.
L: Vervolgens wil ik meehelpen de waarheid in de wereld te laten zien door mijn focus te richten en te houden op het licht in alle gebeurtenissen.
Focussen op het licht in alles is de enige manier om je vrij te maken uit de lus-patronen van het canvas. Je kunt het ook vergeving noemen: je zet de dingen vrij, de mensen, de situaties. Maar je zet er nog een extra stap bij, want je zoemt in op het licht dat je erin kunt ontdekken en verklaart je bereid jouw eigen licht dat licht te laten ontmoeten. Als die zich verbinden, is er sprake van co-creatie. Co-creatie gaat niet over grote werken, over ruimtereizen, over liefdadigheid, zelfs niet over anderen inspireren of helpen, zelfs ook niet over meehelpen de waarheid in de wereld te laten zien.
Co-creëren is toelaten dat het licht het licht ontmoet – het licht in jou en het licht in dat wat op je pad komt. De volgende stap wordt dan gegeven, die presenteert zich dan als de meest natuurlijke manier van bezig zijn die je je maar voor kunt stellen. Vol van vreugde, plezier, voldoening, en ruimte-scheppend, inclusief. Die volgende stap die plan je niet, die gebeurt door je. En vanuit het oogpunt van het canvas is dat dan misschien een groot werk, of liefdadigheid of het verspreiden van de waarheid. Dat zijn allemaal effecten, gevolgen.
Waar het om gaat is het openstellen en het bereid zijn om je licht, je liefde, je vrede, je bereidwilligheid, enz., enz., door je heen te laten stromen naar buiten toe. Waarom? Om daar zichzelf te ontdekken, te zien, te ontmoeten en zich ermee te verenigen. Dat is het creatieve element.
Hoe de effecten van die vonk dan uitwerken in canvastermen kun je overlaten aan het universum. Daar is het jou, als medeschepper, niet om te doen, ook al kunnen die effecten mooi, bemoedigend, ontroerend, enz. zijn. Als het je om een effect te doen is, dan heb je de vonk, het creatieve element, overgeslagen en heeft je bezigheid de eigenschappen van het canvas: tijdelijk, veranderlijk.
Dat is op zichzelf helemaal prima. Alleen, als je los wilt komen van de grip die canvas-lussen op de inhoud van je innerlijk hebben, dan ga je voor de vonk.
Joh: Dank u.
De volgende dag
L: Fijne bevestiging en aanvulling.
1 ‘Canvas’ verwijst naar de wereld om ons heen, zoals wij die ervaren.
2 ACIM: A Course in Miracles (Een Cursus in Wonderen); verwezen wordt naar het Werkboek.
---------------------------------- English version -----------------------------------
Example of a recent Akasha-exchange
bold = Johanna's text that she prepared prior to the session. It forms the framework for the session
italics and initial = someone's question or remark
regular font, indent = information fromt he Akasha
30 May 2020
This morning I found a mail by R in my inbox in which she asks the following:
R: I hardly ever watch the news but sometimes I do hear about an item that triggers me, like what happened to the African-American man who was arrested by white police officers in the US, and which resulted in his death. Those types of things have a way of shaking me up completely, the unfairness, the ignorance, it makes me so sad. I feel sad because of the man but also because of the police officer (who is so cut off from oneness) and simply because these types of things simply happen.
R: How can I best deal with these types of things? And why do they happen?
We’ll review the last paragraph of yesterday’s session, pertaining to an intuitive hunch, because an assessment as you describe works similarly.
“When a hunch does not make you feel happy, it is a sign a filter is active. Be thankful for having been shown that a filter is operating that you are now ready to let go of, even if you do not know exactly what type of filter it is. And then you release: you forgive, do h’oponopono, do the work – anything that will get you unstuck from the filter’s interpretation of creation. The fact that the hunch happened is a sign that there is release work to be done.”
A few things can be of help.
There are no random occurrences. The fact that you are startled by a thunderclap on a seemingly clear day has to do with limited data processing. A meteorologist who observed the dynamics, would certainly have expected the thunderclap. In other words, all things that happen on the level of the canvas (the term “the canvas” refers to the world of appearances around us in the way we experience it) make sense, in the sense that they are the result of things that happened previously. That does not change a given occurrence into a positive occurrence for all involved, but the fact remains that it did not happen randomly.
Each occurrence on the level of the canvas, whatever may have happened previously, is a doorway to light. Per definition. The question that needs to be asked is: What are you looking at? En that question has to do with: What would you like to see? What is important to you? Are you able to let go of assumptions in order to look for the light in a situation? If so, make a change in what you allow into your mind and in what you broadcast. The peace and joy that you carry within you, are eager to flood the world with their benefaction.
Each happening houses a hundred truths and at the same time it houses only one.
Those hundred truths are the assessments of each of the people involved and the many onlookers. Sometimes they coincide and when that happens they may turn into a news item. But all of the assessments are stories; they are what a person tells themselves and others so convincingly that they start to believe their rendition. Next, the belief forms a filter through which this event is lived through repeatedly in the mind. It starts to live a life of it own and will filter new events. That pattern is called a canvas loop. It happens when a interpretation turns into a belief turns into a filter through which reality is received. The person projecting the filter is not aware of the filter. They see in the images in the world a justification for their belief.
The one truth of each occurrence is the invitation to see the light in it and to connect your inner light with it. That one truth remains invisible as long as the other “truths” have priority. Only when their hold starts to loosen, when the filters thin out and fall away, can the light start to penetrate into your experience.
As you can see all these three things are in fact the same thing: everything is an invitation of the light to you to share your inner light. All shadows that you believe you are seeing, only serve to distract you from this one assignment that each occurrence holds. Focusing on the shadows that you believe you see, irrevocably keeps the filters more strongly in place, and with that helps deepen your belief in the story.
No single canvas-occurrence is objectively this or that. The only ones who could justifiably say what an event as the one you described means, are the ones directly involved. And then again, they can only say something about their personal experience. Every other statement made about the occurrence is interpretation, and thus a personal story. By the intensity with which they are being broadcast, personal stories can be very convincing, as if they are the one and only truth: injustice, cruelty, naivete, ignorance, and so on.
There is only one truth that hides behind all appearances: the light that invites you to be light.
Joh: Thank you.
The next day
L shares the following response with the request to put it before the Akasha. The Akasha responds in-between her lines.
L: I would like to respond to the answer by the Akasha to R, and put this before the Akasha:
I understand that the news that R referred to is basically a story that shocks me (just like it did R). But I wonder why? The only answer is that I believe the story. Otherwise I would just wave it away.
Perhaps not consciously “believe the story”, but you swallow it, you accept it as presented. And why does that happen? Because something in you resonates. And that means that in you there is a mental pattern that casts its veil (filter) over the way your receive creation.
L: I admit that I often think it is a bad thing to die, but when I think become aware of that thought, the feeling falls away and I know that dying is a step in our development, a very special one.
ACIM’s lesson of today, 152, says about dying and other occurrences that happen in your life (A Course in Miracles, Workbook):
“No one can suffer loss unless it be his own decision. No one suffers pain except his choice elects this state for him. No one can grieve nor fear nor think him sick unless these are the outcomes that he wants. And no one dies without his own consent. Nothing occurs but represents your wish, and nothing is omitted that you choose. Here is your world, complete in all details. Here is its whole reality for you. And it is only here salvation is.” (W-pI.152.1)
Regarding death and dying we refer you to what we said in the series of comments on the introductions that are part of the ACIM lessons: What Is Death? (zie www.asktheakasha.com )
L: I admit that I keep thinking that we can affect each other negatively, but when I become aware of that thought, I realize that this is impossible without a “victim”. That makes me think that guilt does not exist. And that all of us are busy, in all our experiences and stories to seek the next step in our “search” for love.
Guilt is one of those concepts that you need to take your time with, for “you can’t get there from here” (speaking with Esther Hicks). Just as with notions like, sin, illness, evil, and so on. To let go of those notions you may sometimes have to take several steps, you can’t there in one big jump. And that is the “search” you’re talking about.
L: So regarding the news item: the man who dies is taking his next step in his evolution, the man who kills him is helping him and at the same time he is giving himself an experience that will help him in his evolution.
That’s it in a nutshell.
L: I would then like to help to show the truth in the world by directing my focus on the light in all occurrences.
Focusing on the light in everything is the only way to liberate yourself from the loop-to-loop patterns of the canvas. You could call it forgiveness: you set everything free, people, and situations. But you take an extra step, because you zoom in on the light that you can discover and you declare your willingness to have your own light meet that light. The two connecting equals co-creation. Co-creation isn’t about great works, about space travel, about charity, not even about inspiring or helping others, not even about helping to show the truth in the world.
Co-creating is allowing the light to meet the light – the light in you and the light in that which you encounter. The next step will then be given, it will present itself as the most natural and logical step imaginable. Full of joy, happiness, satisfaction, creating space, inclusive. You do not plan that next step, it happens through you. And from the perspective of the canvas it could be great work, or charity or the spreading of the truth. These are all effects, results.
It is about opening up and being willing to allow your light, your love, your peace, your willingness, and so on and so forth, to stream through you into the world. Why? In order to discover itself there, to see itself, to meet itself and to unite with itself. That is the creative element.
You can leave the way the effects of the spark happen in terms of the canvas to the universe. That should not concern you, as aco-creator, even though those effect may be beautiful, encouraging, moving, and so on. When you are after an effect, then you have skipped the creative element, the spark, and your action will have the features of the canvas: temporary, changeable.
That is not a problem in and of itself. However, when you want to become free from the grip the loop-to-loop patterns of the canvas have on your mind, then aim for the spark.
Joh: Thank you.
The next day
L: Great confirmation and addition.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten