----------- English version below, please scroll down ------------
Akasha, 28 juni 2020, zondag
Goedemorgen. Hoe gaan we beginnen?
Goedemorgen. We zijn hier bij je. Je bent nooit maar alleen met ‘jezelf’, met je wereldse gevoel van wie je bent. Je bent altijd deel van een groter geheel, deel van een breder zijn. En dat bredere zijn is altijd toegankelijk. Een bewuste integratie van ‘jezelf’ met dat zijn wordt door dat zijn juist verwelkomd. Want de buitenpost-positie in de wereld van vorm dat je lichaam belichaamt, is een perfecte uitgang en ingang voor scheppende energie. Geen argumentatie of overreding kan je daarvan overtuigen. Alleen de ervaring ervan kan dat. En daarom richten we ons graag op toepassing, op manieren waarom je hetgeen je begrijpt en weet, toe kan passen.
Een nieuwe mind-inhoud laat zichzelf zien in nieuwe beelden in de wereld. Door toepassing van wat je begrijpt, in andere woorden, door je te verbinden met je omgeving op de basis van je huidige, nieuwste, opvatting van wat waar is, laat het licht van die opvatting het licht ontmoeten in je omgeving om zich ermee te verbinden. En je zult merken dat het spotten van de scheppende levensenergie om je heen steeds makkelijker wordt, totdat het je nieuwe ‘default’ is geworden, je natuurlijke voorkeurswijze van zijn.
Begin maar.
Een deelnemer schreef het volgende:
D: Je richten op het Licht in een situatie die niet voldoet aan je verwachtingen is mooi maar ook pijnlijk. Wat doe je met je pijn? Wat is helpend en helend. Kunt U daar iets meer over zeggen?
De pijn erken je door het licht van je aanwezigheid erop te laten schijnen. Pijn erkennen vanuit de pijn, verlengt het alleen maar. Pijn erkennen vanuit het licht, laat het oplossen. Dat kan ineens gebeuren, of het kan geleidelijk gaan, afhankelijk van de situatie.
Hoe erken je pijn vanuit het licht? Door te weten wie je bent.
Pijn wordt veroorzaakt door het gat dat is ontstaan tussen twee opvattingen over wie je bent. De ene opvatting is die van je dagelijkse, wereldse, gebruikelijke zelf, het zelf dat opgeslokt is door bekende patronen van plicht, verwachtingen, gewoonte, wat-hoort, enzovoorts. De andere opvatting is die van je diepste, innerlijke zelf, je hogere zelf. Je bent in touch met je hogere zelf op momenten dat je intens geniet, op momenten dat je niet onderhevig bent aan het razen van de monkey mind, op momenten dat je rustig bent en je vredig voelt. Iedereen kent zulke momenten. Met andere woorden, de zelf-opvatting van je hogere zelf is niet iets vergezochts; je draagt het in je.
Op basis van alle dingen die je meemaakt door je met je omgeving te engageren, voed je je innerlijke zelf met informatie. Je ondergaat dingen, vindt er van alles van, concludeert dit of dat, neemt je dingen voor, enzovoorts. Al die informatie wordt door je hogere zelf opgenomen en maken dat het zelfbeeld zich diep van binnen aanpast, dat het een nieuwe plek inneemt. Intussen gaat je wereldse, dagelijkse zelf gewoon door in de oude patronen waar het aan gewend is. Zo ontstaat er een afstand, een gat, tussen de ene, vertrouwde, zelfopvatting van je dagelijkse zelf en de andere, nieuwere, zelfopvatting van je innerlijke zelf. In een gegeven situatie, waarin je tot nu toe zonder problemen functioneerde, merk je nu dat het van binnen begint te wringen. Het bevredigt niet, het irriteert, het deprimeert, het doet pijn. De uiterlijke omstandigheden zijn zo zoals ze zijn, maar bij jou is het niet meer hetzelfde. Je stuit op een aspect dat stoort.
Het ongemak dat je ervaart heeft te maken met de afstand die is ontstaan tussen de twee zelfopvattingen. Het is nu zaak om de afstand te overbruggen door de zelfopvatting van je dagelijkse zelf op te schuiven naar de zelfopvatting van je innerlijke zelf. Je innerlijke zelf roept je vanaf de nieuwe plaats waar het naartoe is verhuisd op basis van de ervaringen die het dagelijkse zelf heeft meegemaakt. In feite heeft je dagelijkse zelf je innerlijke zelf opdracht gegeven die nieuwe plaats in te nemen. En zolang je dagelijkse zelf niet mee verhuist, blijft de afstand bestaan, en die discrepantie ervaar je als ongemak, pijn, verdriet, of andere negatieve emotie.
Negatieve emotie is altijd een indicatie van een sprong vooruit die je zelf hebt voorbereid en die je nu kunt maken. Een sprong vooruit in de opvatting van wie je zelf bent, toegepast in het hier en nu van het dagelijkse leven. Die nieuwe opvatting is breder, meer-omvattend dan je gewend was. Die nieuwe opvatting geeft lucht, verheft, straalt uit.
Wat gebeurt er wanneer je de afstand niet overbrugt, met andere woorden, wanneer je de oude patronen van engageren handhaaft? Je innerlijke zelf zal je blijven roepen en je stimuleren om op te schuiven. Het gat zal steeds nadrukkelijker in je ervaring opspelen in de vorm van ongemak, pijn, neerslachtigheid, irritatie, woede, enzovoorts. Met andere woorden, pijn is een signaal dat vraagt om je bekende patronen van je engageren te herzien en aan te laten sluiten bij wie je, diep van binnen, weet die je bent, aan te sluiten bij het zelfbeeld waartoe je diep van binnen bent geëvolueerd. Daarom zeiden we aan het begin:
Pijn erken je door het licht van je aanwezigheid erop te laten schijnen. Pijn erkennen vanuit de pijn, verlengt het alleen maar. Pijn erkennen vanuit het licht, laat het oplossen.
Er zijn diverse manieren waarop je beter in touch kunt komen met je innerlijke opvatting van wie je bent. Meditatie, The Work (van Byron Katie), vergevingswerk, h’oponopono, je richten op waar je blij van wordt, allerlei soorten therapie, enzovoorts. De diepgang van de benadering die nodig is om daadwerkelijk op te schuiven zodat het gat zich dicht omdat het gehanteerde zelfbeeld nu samenvalt met het innerlijke zelfbeeld, hangt af van de hardnekkigheid van de bekende patronen, van de mate van gehechtheid aan het bekende, enzovoorts. Het maakt niet zoveel uit hoe je de overbrugging bereikt. Ieder kiest zijn eigen manier.
Joh: Dank u.
----------- English version ------------
Akasha, 28 June 2020, Sunday
Good morning. How shall we get started?
Good morning. We are here with you. You are never just “you”, your worldly sense of self. You are always part of a larger whole, part of a broader beingness. And that broader beingness is always accessible, it is in fact welcoming a conscious integration of “you” and it. For the outpost position in the world of form that your body represents is a perfect outlet and inlet for creative energy. No argumentation or persuasion will convince you of that. Only the experiencing will. And that is why we like to focus on application, on ways to apply that which you understand and know to be true.
New mind content shows itself in new images in the world. Application of your understanding, in other words, engaging with your environment on the basis of your current, newest, sense of truth, allows the light of that understanding to meet and link up with the light in your environment. And increasingly you will find that spotting life’s creative energy around you becomes easier, until it becomes your “default”, your natural, preferred way of being.
Now proceed.
A participant wrote the following:
P: Focusing on the Light in a given situation that does not meet your expectations is beautiful but also painful. What do you do with the pain? What helps and heals. Please expand on that.
You acknowledge pain by allowing the light of your presence to shine on it. Acknowledging pain coming from pain will only prolong it. Acknowledging pain coming from the light, allows it to dissolve. That can happen instantaneously or gradually, depending on the situation.
How do you acknowledge pain coming from the light? By knowing who you are.
Pain is caused by the gap that has come into existence between two notions of who you are. One notion is your daily, wordly, habitual sense of self, the self that is swallowed up by familiar patterns of duty, expectations, habit, shoulds, and so on. The other notion is your inner being’s notion, the notion of your higher self. You are in touch with your higher self at moments of intense enjoyment, at moments that you are not subject to the monkey mind’s raging, at moments that you feel quiet and peaceful. Everybody is familiar with such moments. In other words, your inner being’s sense of self is not something far-off; you carry it in you.
On the basis of all the things you experience by engaging with your environment, you feed your inner being information. You undergo stuff, you think about stuff, you come to this or that conclusion, you come to certain resolutions, and so on. Your higher being absorbs all this information and that causes its sense of self to adjust; your inner sense of self moves to a new place.
In the meantime your worldly, daily self continues functioning in old familiar patterns. This causes a discrepancy, a gap, between two notions of who you are: one, the familiar, daily notion of your worldly self, and two, the newer notion deep inside. In a given situation, in which you used to function smoothly, you now begin to notice that something inside has started to nag. Things are no longer satisfactory, they irritate or depress you, they hurt. The outer circumtances may have remained as they are, but for you things are no longer the same. You seem to have come upon an aspect that is bothering you.
The discomfort that you are now experiencing has to do with the distance between the two notions of self. Now it is a matter of bridging the gap by moving up your daily sense of self towards your inner being’s sense of self. You inner being is calling you from the new place that it has moved to on the basis of the daily self’s experiences. In a way, your daily self has ordered your inner self to move to that new place. And as long as your daily self does not move along with it, the gap remains in place. This discrepancy is experienced as discomfort, pain, sorrow or any other negative emotion.
Negative emotion is always an indication of a move forward that you yourself have prepared and that you can now make. It is a move forward in your notion of who you truly are, applied in the here and now of daily life. That new notion is broader, more-encompassing than you are used to. The new notion relieves, lifts and radiates.
What happens when you do not bridge the gap, in other words, when you maintain the old patterns of engaging with the world? Your inner self will keep on calling you and enticing you to move up. The gap will become more and more obvious in your experience in the form of discomfort, pain, depression, irritation, anger, and so on. In other words, pain is a signal that asks you to review familiar patterns of engagement and adjust them to align with the evolved sense of self that you now know, deep down, is true for you. That is why we said at the beginning:
You acknowledge pain by allowing the light of your presence to shine on it. Acknowledging pain coming from pain will only prolong it. Acknowledging pain coming from the light, allows it to dissolve.
There are various ways to be in touch with your inner sense of self. Meditation, The Work by Byron Katie, forgiveness, h’oponopono, focusing on that which makes you happy, all kinds of therapeutic approaches, and so on. The depth of the approach needed to move up, so that the gap will close thanks to the alignment of the daily sense of self with that of your inner being, depends on the persistence of the familiar pattern that is up for release, of the measure of attachment to the known pattern, and so on. It does not matter how you achieve the bridging of the gap. Everyone chooses their own way.
Joh: Thank you.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten