----------- English version below, please scroll down ------------
Co-creatie en uitwisselingsgroep, Akasha, 4 november 2020, woensdag
(tweede helft van de sessie)
Kylie bracht het volgende in:
Kylie: Ik heb een vraag die ik graag voorleg aan de Akashakronieken en deel met de groep. Ik hoop dat het ergens op slaat!
Ik ervaar vaak momenten waarop ik me vredig en geïnspireerd voel. Dan krijg ik gevoelens, gedachten en ideeën. Die zijn allemaal vol liefde, geven en verbinding. Ik voel me dan zo zeker van de waarheid van wat ik voel, golven van gevoel stromen door me heen, sterk maar positief. Dat voelt dan zo echt, alsof het idee eeuwig zal duren, en waarom ook niet, en waarom zou ik het de volgende dag niet ook nog voelen, en de volgende, en de volgende.
Maar dan ga ik weer m’n dagelijkse dingen doen of ik ga slapen. En als ik wakker word kan ik me de dingen van de dag ervoor, waarvan ik weet dat ze me enorm inspireerden om tot actie te komen, soms helemaal niet meer herinneren! En ik schaam me dan voor de uitbundigheid van die gevoelens. Dat eerdere moment voelt dan niet meer ‘echt’ aan ...
Misschien is dit een stukje psychologie van mij en hoe ik ben, open en eerlijk naar anderen toe. Ik voel ook dat ik op die momenten misschien wel verbinding maak met de bron/spirit, maar even later weer terugval in mijn eigen identiteit/ego.
Ik zou graag jouw inschatting horen over wat hier aan de hand is en of het een echte verbinding is met spirit; hoe laat ik het dan weer omslaan? Hoe komt het dat het voelt alsof die momenten ‘echt’ zijn en die andere de ‘niet echte’ momenten?
Graag uw inzichten.
Leven in deze wereld is een beetje zoals rondgaan in een doolhof. Je verkent gangetje na gangetje. De geschiedenis herhaalt zichzelf keer op keer, met soms een verbetering hier of daar. Omdat je ziel erop gericht is verscheidenheid te verkennen en te ervaren in het licht van eenheid en ze je duwtjes geeft richting licht leven, kan het zijn dat je je soms dicht bij de uitgang begeeft en door de deur glimpjes opvangt van het licht van bevrijding. Maar de aantrekkingskracht van oude patronen is sterk en je wordt weer een gangetje in getrokken. Maar doe de glimpjes licht niet af als onbetekenend. Elk is een licht dat jou gidst.
Welke momenten zijn echt en welke niet echt? Voor degene die het ervaart lijken alle momenten er evenveel toe te doen. Zo ga je ermee om. Op een bepaald moment ben je in contact met de realiteit in die mate dat je je in harmonie voelt met liefde of met een van de aspecten ervan: vreugde, vrijheid, vrede, bereidwilligheid, verdraagzaamheid, enzovoorts. Wanneer je je daar niet in harmonie mee voelt, kan je aannemen dat je een signaal te pakken hebt dat zegt dat je op een gangetje aan het afstevenen bent. Is het echt? Nou, in jouw ervaring wel. Maar het gaat helemaal nergens heen, het is gewoon een volgende lus die jou te pakken heeft. De manier om uit die lus te raken, uit het gangetje, is om je allereerst om te draaien door te begrijpen dat dat is wat er aan het gebeuren is, door te begrijpen dat je midden in een herhaling van zetten bent beland, zetten die nergens naartoe gaan. Vervolgens zet je alles vrij: de omstandigheden, de mensen die erbij betrokken zijn en jezelf. Je houdt op met iets te hebben tegen iets of iemand, geen verwachtingen, geen moeten. En ten slotte, vind iets om van te houden, in de situatie zelf of in een andere situatie. Met andere woorden, richt je focus op het licht dat kunstmatige grenzen en misverstanden doet oplossen.
Dank u.
----------- English version ------------
Akasha Co-creation and Exchange Group, 4 November 2020, Wednesday
(Second part of the session)
Kylie submitted the following:
Kylie: I have a question that I will like to put to the Akashic records and share with the group. I hope it makes sense!
I often have moments where I feel very peaceful and inspired. Feelings, thoughts and ideas come to me. All of which are full of love, giving and connection. I will feel so certain of the truth of what I feel, waves of feeling wash over me, strong but positive. It feels so real, as if the idea will last forever and why wouldn’t I do that or still feel that the next day and the next and next.
But then I go about my business or go to sleep and I awake and sometimes I cannot even remember some of the things that I know greatly inspired me to action the day before! And the feelings feel embarrassing in their exuberance. The previous moment does not feel 'real'.....
Perhaps this is part of my psychology of self issues I have with being open and genuine with others but I feel it may be that I am connecting to source/spirit in these moments but then I revert to my self identity/ego.
I would like your understanding of what is happening here and also if this is a true connection to spirit how do I flip it! How do I feel that those moments are 'real' and the other moments are the 'unreal'?
Please offer your insights.
Think of living in this world as moving about in a labyrinth. As you go, you explore alleyway after alleyway. History repeats itself again and again with some improvements here and there. Your soul being intent on exploring and experiencing variety in the light of unity and nudging you towards light living, you may at times wander in the area close to the exit and get glimpses of the light of liberation shining through the door. But still the pull of old patterns is strong and you will be drawn back into an alleyway. Do not discount the glimpses of light, though. Each is a guiding light to you.
What moments are real and what moments are unreal? To the experiencer all moments seem to matter equally. Here is how to deal with that. In a given moment you are in touch with reality to the extent that you feel in harmony with love in any or all of its aspects: joy, freedom, peace, willingness, forbearance, and so on. Whenever you don’t feel you are in touch with love, you can take it as a signal that you are headed towards an alleyway. Is it real? Well, in your experience it feels real. But it’s not going anywhere, it’s just another loop pattern that has taken hold. The way out of the loop pattern, out of the alleyway, is to first turn around by understanding that that is what is happening, by understanding that you are in the middle of a repetition that is going nowhere. Next, you set everything free: the circumstances, the people involved, yourself. You do not hold anything against anything or anyone anymore, no expectations, no shoulds. And lastly, you find something to love, either in the situation itself or in another situation. In other words, you direct your focus towards the light that dissolves artificial boundaries and misunderstandings.
Thank you.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten